Pierwsza pomoc w utonięciach. Jak wygląda pierwsza pomoc osobie po tonięciu?

Po wyciągnięciu z wody, jeżeli poszkodowany nie oddycha, należy rozpocząć wykonanie pięciu oddechów ratowniczych

Pierwsza pomoc po wyciągnięciu z wody jest podobna jak w schemacie resuscytacji dzieci, gdzie rozpoczynamy pierwszą pomoc dziecku od pięciu wdechów. Woda, która dostaje się do płuc, nie jest przeszkodą w prowadzeniu wentylacji, ponieważ jej ilość zwykle jest niewielka i szybko się wchłania. Dlatego też nie należy podejmować prób jej usunięcia. Jak najszybciej usuwamy wodę z jamy ustnej, jeżeli jest taka potrzeba. Prowadząc działania ratownicze należy mieć na uwadze, iż jedną z częstszych przyczyn tonięcia są urazy kręgosłupa związane ze skokami do wody.

Pierwsza pomoc topielca po wyciągnięciu z wody – hipoksja

Pierwsza pomoc topielca po wyciągnięciu z wody wymaga pewnej dodatkowej modyfikacji. Pierwsza pomoc po wyciągnięciu z wody polega na walce z tzw. hipoksją.

Tonięcie to proces, w wyniku którego dochodzi do zaburzeń oddychania spowodowanych dostaniem się cieczy do dróg oddechowych. W związku z tym, o niedotlenienie bardzo łatwo. Utonięcie, to zgon w ciągu 24 godzin od zanurzenia w cieczy. Naczelnym celem postępowania z poszkodowanym po epizodzie tonięcia, którego skutkiem jest zatrzymanie krążenia, jest zniesienie niedotlenienia.

Podczas rozpoczęcia resuscytacji osoby po tonięciu konieczne jest podanie pięciu oddechów ratowniczych przed wykonaniem pierwszych uciśnięć klatki piersiowej.

Utonięcia pierwsza pomoc – woda w płucach

Po aspiracji wodą lub inną cieczą, zwróć uwagę na niepokojące objawy.

Warto pamiętać, że po zachłyśnięciu się wodą morską należy obserwować osobę tak, by wychwycić niepokojące objawy, które mogą świadczyć o pogłębiającej się niewydolności oddechowej, która z czasem przerodzić się może w obrzęk płuc.

W przypadku wody słodkiej, niebezpieczeństwo powikłań jest znacznie mniejsze. Jednakże pamiętać należy, iż woda z jeziora lub inna ciecz, często nie jest substancją czystą. Jeżeli woda będzie brudna i zanieczyszczona, wówczas również może dojść do pogłębiającej się z czasem niewydolności oddechowej.

W obu przypadkach trudno to przegapić, natomiast bardzo łatwo zbagatelizować.

Męczliwość, kaszel, nudności, bóle w klatce piersiowej, apatia, zaburzenia świadomości to objawy, na które powinniśmy zwrócić uwagę i wg potrzeby skontaktować się z lekarzem.

Jaki jest stosunek uciśnięć do oddechów u pacjenta nie oddychającego wyciągniętego z wody?

Stosunek uciśnięć do oddechów podczas resuscytacji krążeniowo-oddechowej (RKO) u pacjenta nie oddychającego, który został wyciągnięty z wody, wynosi zazwyczaj 30 uciśnięć do 2 oddechów. Jest to stosunek rekomendowany przez większość organizacji medycznych i wytycznych resuscytacyjnych, w tym American Heart Association (AHA) oraz European Resuscitation Council (ERC).

W praktyce oznacza to, że po wykonaniu 30 uciśnięć klatki piersiowej powinno się zrobić 2 oddechy ratownicze. Uciśnięcia klatki piersiowej są istotne dla zapewnienia krążenia krwi w organizmie poszkodowanego, podczas gdy sztuczne oddychanie dostarcza tlenu do krwi. Skoncentrowanie się na tych dwóch elementach ma na celu zapewnienie minimalnego przepływu krwi i tlenu w organizmie, aby zminimalizować ryzyko uszkodzenia mózgu oraz innych organów w przypadku zatrzymania krążenia.

Kolejność działań po wyciągnięciu poszkodowanego z wody

1. Ocena bezpieczeństwa. Upewnij się, że miejsce, w którym znajdujesz się z poszkodowanym, jest bezpieczne, zarówno dla ciebie, jak i dla niego. Wyeliminuj ewentualne zagrożenia.
2. Wezwanie pomocy. Natychmiast wezwij pomoc medyczną. Im szybciej dotrze do poszkodowanego profesjonalna opieka, tym większe są szanse na skuteczne udzielenie pomocy.
3. Rozpoczęcie resuscytacji. Jeśli poszkodowany nie oddycha lub nie ma tętna, natychmiast rozpocznij resuscytację krążeniowo-oddechową (RKO). Rozpocznij uciskanie klatki piersiowej i wykonuj sztuczne oddychanie zgodnie z obowiązującymi wytycznymi resuscytacyjnymi.
4. Usunięcie mokrych ubrań. Jeśli poszkodowany ma mokre ubrania, staraj się je usunąć, aby nie przyczyniały się do utraty ciepła i obniżenia temperatury ciała.
5. Ocena stanu świadomości. Spróbuj ocenić stan świadomości poszkodowanego. Jeśli jest przytomny, utrzymuj z nim kontakt.
6. Ocena układu oddechowego. Sprawdź, czy poszkodowany oddycha. W razie potrzeby wykonuj sztuczne oddychanie.
7. Podtrzymywanie ciepła. Jeśli poszkodowany jest przytomny i oddycha, staraj się utrzymać jego ciepło. Przykryj go suchym kocem lub ubraniem.
8. Monitorowanie stanu. W miarę możliwości monitoruj stan poszkodowanego, obserwując jego oddech, tętno oraz ewentualne zmiany w świadomości.
9. Utrzymywanie komfortu i spokoju. Zapewniaj poszkodowanemu komfort i spokój. W sytuacji stresującej bardzo ważne jest, aby pozostawał on jak najbardziej opanowany.
10. Przyjęcie pomocy medycznej. Po przybyciu służb medycznych, przekaż im wszystkie informacje o stanie poszkodowanego oraz wykonanych dotąd działaniach. Pozostań w pobliżu w celu udzielenia ewentualnych dodatkowych informacji.

Pierwsza pomoc w utonięciach – urazy po skoku do wody

Skoki do wody mogą prowadzić do różnych rodzajów urazów w zależności od wysokości skoku, sposobu lądowania, głębokości wody oraz innych czynników. Oto kilka potencjalnych urazów, które mogą wystąpić w wyniku skoku do wody:

1. Urazy głowy i szyi. Skok do płytkiej wody lub niewłaściwe ustawienie ciała podczas skoku może prowadzić do urazów kręgosłupa szyjnego lub urazów głowy, takich jak stłuczenia, skręcenia lub w skrajnych przypadkach nawet złamania.
2. Złamania i zwichnięcia. W wyniku siły uderzenia o wodę, istnieje ryzyko złamań kości, zwłaszcza kości ramion, nadgarstków czy nóg.
3. Urazy stawów i więzadeł. Niewłaściwe ustawienie ciała podczas skoku może wywołać nadmierne naprężenia na stawy i więzadła, co może prowadzić do urazów takich jak skręcenia, naderwania lub zerwanie więzadeł.
4. Urazy mięśni i ścięgien. Silne uderzenie w wodę może spowodować naciągnięcie lub naderwanie mięśni oraz ścięgien, co może skutkować bólem i ograniczeniem ruchomości.
5. Urazy skóry: Wpływ na wodę przy dużej prędkości może powodować podskórne siły tarcia, co prowadzi do oparzeń, otarć i zranień skóry.
6. Zranienia związane z otoczeniem. Przy skokach do wód naturalnych, takich jak jeziora czy rzeki, istnieje ryzyko zranień związanych z otoczeniem, takich jak kontakt z kamieniami, gałęziami czy innymi obiektami znajdującymi się w wodzie.
7. Problemy z uchem wewnętrznym. Skoki z dużej wysokości do wody mogą wywołać zmiany ciśnienia w uchu wewnętrznym, co może prowadzić do problemów z równowagą i słuchem.
8. Utonięcia. Choć to nie jest bezpośredni uraz, skoki do wody niewłaściwej głębokości lub bez znajomości terenu mogą prowadzić do utonięć, gdy osoba traci kontrolę nad sobą pod wodą.

Pierwsza pomoc w utonięciach – najważniejsze bezpieczeństwo ratującego

Podejmując próbę wydostania tonącego na brzeg należy bezwzględnie zadbać o własne bezpieczeństwo i stosować się do zasady, by nie wchodzić do wody bez sprzętu ratunkowego. Walczący o własne życie człowiek jest w stanie nieświadomie wciągnąć nas pod wodę. Nie znając odpowiednich technik uwalniania się od tonącego pod wodą, działanie to może zakończyć się śmiercią nie tylko osoby tonącej ale i ratownika. Jeżeli chcesz ratować osoby w wodzie, zostań ratownikiem WOPR.